…แต่หากเราได้รู้ถึงเป้าหมายของการเกิดมาเป็นมนุษย์ ว่าแท้จริงแล้ว เราเกิดมา ไม่ใช่เป้าหมายอื่นใดเลย นอกจากการทำพระนิพพานให้แจ้ง

…เกิดมาเพื่อทำกาย วาจา ใจ ให้บริสุทธิ์ยิ่งๆ ขึ้นไป
เมื่อมีความเข้าใจ ลึกซึ้งถึงสิ่งนี้เราจะรู้ได้ ด้วยตัวเองว่า
ด้วยเหตุผลนี้ เราจึงต้องอดทน..

…ทนต่อทุกอย่าง ทนต่อความลำบาก ทนต่อ ทุกขเวทนา
ทนต่อความเจ็บใจ
ไม่โต้ตอบแม้จะกระทบกระทั่งกันรุนแรง
ทนต่ออำนาจกิเลส..
ทนเพื่อเราจะได้ไม่ต้องสร้างกรรมใหม่เพิ่ม

…หากเข้าใจอย่างนี้แล้ว
เราจะรู้สึกว่า เราไม่ได้ทนเพื่อใครเลย
แต่เรากำลังทนเพื่อตัวเองโดยแท้

…เราไม่ได้พ่ายแพ้ต่อใครเลย เรายอม- นิ่งอยู่
ก็เพื่อจะได้ไม่ไปสร้างกรรมใหม่ที่ไม่ดีเพิ่มขึ้น
แล้วต้องกลับมาชดใช้วิบากนั้นอีกอย่างยาวนาน

…อดทน จนไม่รู้สึกว่าต้องทน เมื่อนั้นจึงจะชนะ
เราต้องอดทนอย่างถูกหลักวิชชา
โดยหยุดนิ่งเฉยเสียนำใจมาหยุด ณ ศูนย์กลางกาย

…ลองทำอารมณ์เฉยๆตั้งแต่หยาบจนถึงละเอียด
แล้วเราจะพบว่า เราคือผู้ชนะที่แท้จริง
เป็นชัยชนะที่ไม่กลับมาแพ้อีก
จะกลายเป็นผู้มีมรรคผลนิพพานเป็นแก่นสารในที่สุด

#คุณครูไม่ใหญ่